พธู คือ

• พะ-
  น. เจ้าสาว; เมีย; ผู้หญิง. (ส., ป. วธู).

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• ธ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๔ เป็นพวกอักษรต่ำ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สุเมธ มคธ. ๒ ทะ ( กลอน ) ส. ท่าน, เธอ,
• ู:     การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว

คำอื่น ๆ

1. "พณิชย์" คือ
2. "พด" คือ
3. "พดกริช" คือ
4. "พดด้วง" คือ
5. "พท." คือ
6. "พน" คือ
7. "พน-" คือ
8. "พนขัณฑ์" คือ
9. "พนง." คือ
10. "พดด้วง" คือ
11. "พท." คือ
12. "พน" คือ
13. "พน-" คือ