พับ คือ

สัทอักษรสากล: [phap]การออกเสียง:

น. เรียกลักษณะผ้าหรือกระดาษที่พับไว้ เช่น ซื้อผ้าในพับ.
ก. ทบ เช่น พับผ้า พับกระดาษ, หักทบ เช่น พับมีด, คู้เข้า เช่น นั่งพับขา; สิ้นกำลังทรงตัว เช่น คอพับ; ตัดบัญชีเป็นสูญ เช่น เป็นพับไป.
ว. ที่ทบหรือหักทบเข้าด้วยกัน เช่น ผ้+모두 보이기...าพับ มีดพับ.

พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
ั: ชั่วคราว
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ดังนั้นเสื้อของคุณทุกตัวต้องมีการพับไว้แบบนั้น

ด้านหลังหัวเค้าพับติดกับหลังระหว่างไหล่ทั้งคู่

ถ้าเราชนะการพรีเซนต์ เราก็จะทำ แต่ถ้าแพ้ ก็พับไป

เธอวิ่งตามกระดาษพับไปจนล้มลงไปบนกิ่งไม้นั่นน่ะ

ลำไส้ส่วนหนึ่งพับไปรวม กับส่วนล่างเลยต้องผ่าตัด