พัวพัน คือ

สัทอักษรสากล: [phūa phan]การออกเสียง:

ว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พัวพันกับคดีทุจริต, พันพัว ก็ว่า.

พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
พัว: ว. เป็นพวง, ติดกัน.
ั: ชั่วคราว
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
พัน: ๑ ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนต่ำกว่าหมื่น,
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ไม่คิดเลยว่าหัวหน้าจะดึงนายเข้ามาพัวพันด้วยน่ะ

จียุนไม่ต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้แน่นอนครับ

เด็กพวกนี้จะเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับเรื่องอะไร

เธอต้องไปพัวพันกับเหตุการณ์ร้ายๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ถ้าคุณไม่อยากพัวพันกับเรื่องนี้ คุณต้องคุยกับผม