พิณพาทย์ คือ

• น. ชื่อเรียกวงดนตรีไทยซึ่งประกอบด้วยเครื่องเป่า คือ ปี่ ผสมกับเครื่องตี ได้แก่ ระนาดและฆ้องวงชนิดต่าง ๆ เป็นหลัก และเครื่องกำกับจังหวะ เช่น ฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง ตะโพน กลองทัด กลองแขก และกลองสองหน้า, ปี่พาทย์ ก็เรียก.

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• พิณ:     น. ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสายสำหรับดีด. ( ป. , ส. วีณา).
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ณ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๙ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น คุณ บัณฑิต. ๒ นะ บ. ใน, ที่,
• พา:     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาท:     น. คำพูด, ถ้อยคำ. ( ป. , ส. วาท).
• พาทย์:     ( กลอน ) น. เครื่องประโคม. ( ส. วาทฺย).
• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
• ์:     ผู้สมรู้ร่วมคิด คําศัพท์เฉพาะทาง ซึ่งสมรู้ร่วมคิด เครื่องประดับตามสมัยนิยม ซึ่งเป็นส่วนเพิ่มเติม

คำอื่น ๆ

1. "พิฑูรย์" คือ
2. "พิณ" คือ
3. "พิณชามิเซน" คือ
4. "พิณซามิเซน" คือ
5. "พิณตั้ง" คือ
6. "พิณพาทย์เครื่องคู่" คือ
7. "พิณพาทย์เครื่องห้า" คือ
8. "พิณพาทย์เครื่องใหญ่" คือ
9. "พิณเพี้ย" คือ
10. "พิณซามิเซน" คือ
11. "พิณตั้ง" คือ
12. "พิณพาทย์เครื่องคู่" คือ
13. "พิณพาทย์เครื่องห้า" คือ