พิภูษณะ คือ

• -พูสะนะ
  น. วิภูษณะ, เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสน).

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ภ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
• ภู:     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• ภูษณ:     พูสะนะ- น. เครื่องประดับ. ( ส. ; ป. ภูสน).
• ู:     การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
• ษ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๙ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤต เช่น ษมา เศรษฐี และคำว่า อังกฤษ.
• ณ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๙ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น คุณ บัณฑิต. ๒ นะ บ. ใน, ที่,

คำอื่น ๆ

1. "พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ" คือ
2. "พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ํา" คือ
3. "พิภพ" คือ
4. "พิภัช" คือ
5. "พิภาค" คือ
6. "พิภูษณ์" คือ
7. "พิมปะการัง" คือ
8. "พิมพ" คือ
9. "พิมพ-" คือ
10. "พิภัช" คือ
11. "พิภาค" คือ
12. "พิภูษณ์" คือ
13. "พิมปะการัง" คือ