พูดเฉไฉ คือ

• พูดเชือนแช
  พูดเส

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• พู:     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด:     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• ู:     การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• เฉ:     ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
• เฉไฉ:     ว. เถลไถล, เชือนแช.
• ฉ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).

คำอื่น ๆ

1. "พูดเก่ง" คือ
2. "พูดเข้าข้าง" คือ
3. "พูดเจื้อยแจ้งไปเรื่อย" คือ
4. "พูดเจื้อยแจ้ว" คือ
5. "พูดเจื้อยแจ้วอย่างไม่รู้ความหมาย" คือ
6. "พูดเชิงบังคับ" คือ
7. "พูดเชือนแช" คือ
8. "พูดเติม" คือ
9. "พูดเตือน" คือ
10. "พูดเจื้อยแจ้ว" คือ
11. "พูดเจื้อยแจ้วอย่างไม่รู้ความหมาย" คือ
12. "พูดเชิงบังคับ" คือ
13. "พูดเชือนแช" คือ