มั่ว คือ

สัทอักษรสากล: [mūa]การออกเสียง:

ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
ั: ชั่วคราว
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มั่วสุมอยู่กับพวกคนใช้มากไปเลยได้รับนิสับแย่มา

ในข่าว มันดูแล้วไม่เข้าใจน่ะ ว่่าใครทำ มั่วไปหมด

ได้ยินว่าบางคนเพิ่งขึ้นสวรรค์เสร็จในที่มั่วสุม

พอมหาดเล็กไม่อยู่ พวกนางในก็พากันทำงานมั่วไปหมด

วางแผนร่อนไปทั่ว มั่วกับใครก็ได้ที่เธอคว้ามาได้