รวะ คือ

น. เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก, เสียงอึง, เสียงร้องคร่ำครวญ.
ก. ร้อง, ร้องไห้. (ป., ส.).

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
วะ: ๑ ว. บ๊ะ, คำที่เปล่งออกมาแสดงอารมณ์ผิดคาดหรือผิดหวังเป็นต้น, อุวะ หรือ ว้า ก็ว่า;

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

นั้นเหรอที่ต้องการ วันนี้มันวันบ้าบออะไรวะเนี้ย

ถ้าเอาทุกอย่างที่มีให้เธอไป แล้วแกจะเหลืออะไรวะ

ทำบ้าอะไรวะ ขอโทษ เดี๋ยวผมจัดการเอง เจค เปิดประตู

และผมขอคารวะความสามารถ ในการเป็นนักสืบของพวกคุณ

มีสัมมาคารวะ เป็นเจ้าแห่งความสัตย์และเที่ยงธรรม