ระบัด คือ

สัทอักษรสากล: [ra bat]การออกเสียง:

ก. ลัด, ผลิ, แตกใบอ่อน, เช่น ไม้ระบัดใบ.
ว. เพิ่งลัด, เพิ่งผลิ, อ่อน, เช่น หญ้าระบัด.

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ระ: ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
บัด: น. เวลา, เมื่อ, ครั้ง, คราว; ทันใด.
ั: ชั่วคราว
ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ต่อรองกับคนตระบัดสัตย์ ก็เหมือนสร้างบ้านบนทรายดูด

เราไม่ใช่พวกตระบัดสัตย์ ไม่ใช่พวกมากอุบาย

งั้นท่านน่าจะจำบทเกี่ยวกับ รักร่วมเพศและตระบัดสัตย์ได้

ไอ้คงปลงพระชนม์ ไอ้คนตระบัดสัตย์

เขาตระบัดสัตย์ หักหลังพี่น้อง