ระยำ คือ

สัทอักษรสากล: [ra yam]การออกเสียง:

ว. ชั่วช้า, ต่ำช้า, เลวทราม, อัปมงคล, เช่น คนระยำ เรื่องระยำ ทำระยำ; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ยับเยิน, แหลก, เช่น ดังดวงแก้วตกต้องแผ่นผา ร้าวระยำช้ำจิตเจ็บอุรา. (อิเหนา).

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ระ: ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ยำ: ๑ ก. เคล้าคละ, ปะปน. น. ชื่อกับข้าวอย่างหนึ่งที่ปรุงโดยเอาผักและเนื้อสัตว์เป็นต้นมาเคล้าเข้าด้วยกัน เช่น ยำเนื้อ ยำเล็บมือนาง ยำปลากรอบ. ๒

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เมื่อไรที่พวกแกอยู่ด้วยกัน พวกแกมันก็ไอ้พวกระยำ

เหยื่อรายสุดท้ายเกิดขึ้นเมื่อไหร มองแท่งระยำนี่

ถึงได้รับโทรศัพท์ฉัน ระหว่างที่ทำเรื่องระยำอยู่

ความระยำของแกเพิ่งเริ่มขึ้น ไม่มีรถอเมริกันเกย์

กูแค่อยาก ซาโยนาระ แล้วให้มึงดูโชว์ระยำอันต่อไป