ระรื่น คือ

สัทอักษรสากล: [ra reūn]การออกเสียง:

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ระ: ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
รื่น: ว. ชื่น, สบาย, เช่น ฟังเสียงรื่นหู ดูทิวทัศน์รื่นตา เสียใจแต่แสร้งทำหน้ารื่น.
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

นายจะขอบคุณฉันด้วยใบหน้าแสนระรื่นนี่ ได้นานแค่ไหน

ให้แกอยู่ต่ออีกสักวันสองวัน ทำหน้าระรื่นนัก

เขาระรื่นอะไรกันนักหนา ฉันล่ะเกลียดจริงๆ

โอ้สมบัติ เจิดจรัส ยามค่ำคืน ดาวระรื่น แวววาววับ ดับเศร้าหมอง

เวลาแบบนี้ยังโทรสั่งของกินหน้าระรื่น