ระไว คือ

ก. คอยระวัง เช่น อยู่ระไวต่างองค์ ดำรงรั้งรักษา. (ลอ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ระวัง เป็น ระวังระไว.

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ระ: ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
ไว: ว. ลักษณะที่เคลื่อนไหว หรือสามารถคิด หรือกระทำสิ่งใดได้คล่องแคล่วรวดเร็วหรือฉับพลันทันที เช่น เด็กคนนั้นเดินไว วิ่งไว ๆ เข้า เดี๋ยวไปไม่ทัน. ก.
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เธอก็เลยจะรับภาระไว้เองแล้วก็ยอมแพ้อย่างนั้นเหรอ

อย่างที่ทุกคนรู้ คังวูเป็นเด็กที่ผมอุปการะไว้

พอคุณดื่มเสร็จ คุณก็ไม่ได้ระวังระไวตัวเองแล้ว

ถ้านายได้กลับไปที่นั่น ตุนกระดาษชำระไว้ด้วยนะ

ไม่ใช่เเค่เรื่องหุ้นใหม่ คุณเเบกรับภาระไว้อีกเยอะ