รโห คือ

ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
รโหคต: ว. ผู้ไปในที่ลับ, ผู้อยู่ในที่สงัด. (ป.).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เพื่อที่จะควบคุมผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆในการโหวต

และเป็นการโห่ร้องให้กับผู้ที่จะตายเป็นรายถัดไป

ฉันต้องการอาสาสมัครโหลสำหรับการทำงานของสัปดาห์

ฉันจึงคิดหาทางออกโดยโยน ให้ขึ้นอยู่กับผลการโหวต

นายจะต้องมอบอำนาจ ให้คนอื่นออกเสียงเเทนการโหวต