ละ คือ

• ๑
  ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ; เว้นว่างคำหรือข้อความไว้ไม่กล่าวให้เต็ม โดยใช้เครื่องหมาย ฯ หรือ ฯลฯ เรียกว่า ไปยาลน+모두 보이기...้อย หรือ ไปยาลใหญ่ หรือเขียนว่างเป็นจุด ๆ ดังนี้ ... หรือเว้นว่างไว้โดยใช้เครื่องหมายดังนี้ fig0110.jpg (ละ) แสดงว่ามีคำหรือข้อความซ้ำกับบรรทัดบน.
  ว. คำประกอบคำนามให้รู้ว่าเป็นหน่วยหนึ่ง ๆ หรือส่วนหนึ่ง ๆ ในจำนวนรวม ซึ่งกำหนดเป็นราย ๆ ไป เช่น คนละ ปีละ, คำประกอบกริยาเพื่อเน้นความให้มีน้ำหนักขึ้น เช่น ไปละ เอาละ.
  ๒
  ว. คำใช้ประกอบหน้าคำ ก็ เป็น ละก็ เพื่อเน้นความให้กระชับขึ้น เช่น เด็กละก็ซนอย่างนี้.

• ล:     พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
• คละ:    คฺละว. ลักษณะที่ปนกัน ทั้งขนาดเล็กและใหญ่ ทั้งดีและไม่ดี เช่น ผลไม้ผลเล็กผลใหญ่ปนกัน เรียกว่า คละกัน.
• ดีละ:    ว. คำแสดงความพอใจก็ได้ คำแสดงความไม่พอใจเป็นเชิงประชดหรือแดกดันก็ได้.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

แต่ไม่สามารถให้รายละเอียดเกี่ยวข้องที่สำคัญได้

ฉันถึงต้องมาแนะนำตัวและขอให้พวกเขาดูแลเธอดีๆไง

และอยากให้แน่ใจว่าคุณโอเคที่ต้องไปทำงานที่อื่น

รับศพและกลับบ้านนั่นใช่ความหมายของคุณหรือเปล่า

ผมสัญญาได้เลย ผมจะตามหาคุณ และผมก็จะฆ่าคุณ โอเค้

คำอื่น ๆ

1. "ลอเรนซ์ โอลิเวียร์" คือ
2. "ลอเรนซ์ โอเก็น" คือ
3. "ลอเรนต์" คือ
4. "ลอเรนส์" คือ
5. "ลอเวลล์" คือ
6. "ละ-มุนละไม" คือ
7. "ละกล" คือ
8. "ละกูมะนิส" คือ
9. "ละขัดละขืน" คือ
10. "ลอเรนส์" คือ
11. "ลอเวลล์" คือ
12. "ละ-มุนละไม" คือ
13. "ละกล" คือ