ลูกโซ่ คือ

สัทอักษรสากล: [lūk sō]การออกเสียง:

น. ห่วงของโซ่, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ต่อเนื่องกันเช่นนั้น เช่น เรื่องราวเกี่ยวข้องโยงกันเป็นลูกโซ่.

ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ลูก: น. ผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คำที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง
ู: การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
โซ: ว. อดอยากยากจน.
โซ่: ๑ น. กะเหรี่ยง. ๒ น. โลหะมีเหล็กเป็นต้นที่เกี่ยวกันเป็นข้อ ๆ เป็นสายยาวสำหรับผูกล่ามแทนเชือก.
ซ: พยัญชนะตัวที่ ๑๑ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น กอซ.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ชั้นคิดว่าหล่อนควรจะ เปิดร้านโดนัทแบบร้านลูกโซ่

ซากยานจากการยิงมิสไซล์ ทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่

จะทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ที่จะ ทำลายทั้งสถานี

เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ กระจายทำลายโมเลกุลของวัตถุ

พวกมันถ่างออกกว้างเกินไป สำหรับปฏิกิริยาลูกโซ่