ล้า คือ

สัทอักษรสากล: [lā]การออกเสียง:

๑
ว. หย่อนแรงหรือกำลัง เช่น เดินขึ้นเขามาก ๆ เข่าล้า ยกของมากจนแขนล้า สมองล้า, ย่อหย่อน เช่น จิตใจล้า.
๒
ว. ช้าไม่ทันคนหรือไม่ทันเหตุการณ์เป็นต้น เช่น วัฒนธรรมล้า สังคมล้า.

ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
ล่า: ก. ถอย (ใช้แก่คนจำนวนมาก ๆ) เช่น ล่าทัพ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กันเป็น ล่าถอย เช่น กองทัพต้องล่าถอย; เที่ยวติดตามหา (เพื่อจับ ฆ่า หรือเพื่อการกีฬา เป็นต้น) เช่น ล่าสัตว์ ตำรวจล่าผู้ร้าย, โดยปริยายหมายควา

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เหล้า ผู้หญิง ไพ่นกกระจอก แต่ที่ชอบที่สุดคือเงิน

ฉันเห็นกล้ามเนื้อข้างหลังของนายขยับจากด้านหลัง

พื้นฐานของออกกำลัง ก็คือ ความกล้าหาญ และความอดทน

เธอคงไม่กล้าบอกคุณตั้งแต่แรกว่าเธอคงจะทำไม่ได้

สี่หนุ่มผู้กล้านังไม่รู้ว่าอุปสรรคกำลังจะมาถึง