วูบ คือ

สัทอักษรสากล: [wūp]การออกเสียง:

ก. อาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็ว เช่น ตะเกียงดับวูบ ร้อนวูบ เย็นวูบ, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หลบวูบ ใจหายวูบ.

ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ู: การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

พวกเขาคงเตรียมงานแต่งของวูบินเรียบร้อยแล้วสินะ

ชั่ววูบหนึ่งหม่อมฉันห่วงว่าพระองค์จะเปลี่ยนแผน

อยู่ดีๆชั้นก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาที่อกชั้นเนี่ย

ขอโทษนะ คุยนานไม่ได้ วูบิน แล้วจะโทร.กลับทีหลังนะ

และที่ที่วูบินอยู่ก็มีแต่เสียงผู้หญิงเต็มไปหมด