ษัฏ คือ

• ว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าพยัญชนะพวกอโฆษะ). (ส.; ป. ฉ).

• ษ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๙ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤต เช่น ษมา เศรษฐี และคำว่า อังกฤษ.
• ั:     ชั่วคราว
• ฏ:     พยัญชนะตัวที่ ๑๕ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรากฏ มกุฏกษัตริยาราม.

คำอื่น ๆ

1. "ศูละ" คือ
2. "ศูลิน" คือ
3. "ษ" คือ
4. "ษมา" คือ
5. "ษมายุมแปลง" คือ
6. "ษัฏกะ" คือ
7. "ษัฑ" คือ
8. "ษัณ" คือ
9. "ษัษ" คือ
10. "ษมา" คือ
11. "ษมายุมแปลง" คือ
12. "ษัฏกะ" คือ
13. "ษัฑ" คือ