หยำเป คือ

สัทอักษรสากล: [yam pē]การออกเสียง:

(ปาก) ว. มีความประพฤติเละเทะหมกมุ่นในอบายมุข เช่น เขาเป็นคนหยำเป; อาการที่เมามายจนครองสติไม่อยู่ ในคำว่า เมาหยำเป.

ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
หย: หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ยำ: ๑ ก. เคล้าคละ, ปะปน. น. ชื่อกับข้าวอย่างหนึ่งที่ปรุงโดยเอาผักและเนื้อสัตว์เป็นต้นมาเคล้าเข้าด้วยกัน เช่น ยำเนื้อ ยำเล็บมือนาง ยำปลากรอบ. ๒
ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

สมองอันชาญฉลาดของฉัน รับรู้ได้ว่าเธอหยำเปแค่ไหน

เพราะฉันก็ยังเมาหยำเป แต่เธอก็ยังอยู่นี่อยู่ดี "

เป็นความคิดที่ดีที่จะช่วยบอก ว่าเธอจะหยำเปเท่าไหร่

ก็ไม่มีวันแลคนขี้เมาหยำเปอย่างแกหรอกโว้ย

พร้อมด้วยขี้เมาหยำเปที่เผาบูชายัญตัวเอง