หวด คือ

สัทอักษรสากล: [hūat]การออกเสียง:

๑
น. ภาชนะอย่างหนึ่งสำหรับนึ่งของ ทำด้วยดินเผา ไม้ไผ่สาน เป็นต้น.
๒
ก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.

ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แต่ตอนโปรดคือตอนที่คุณหวดเจ้าอูลาด้วยไม้เบสบอล

เพราะโทรศัพท์เครื่องนี้เพิ่งลงแอพหวดก้นมาหมาดๆ

มันถูกโหวดให้ตกไประหว่างการประชุมครบองค์ประชุม

คิดว่าคงจะหมายถึงของอะไรซักอย่าง ที่เราหวดออกไป

เต้นระบำหวดก้นลางสายฝน และใส่เครื่องแบบนักศึกษา