หวั่น คือ

สัทอักษรสากล: [wan]การออกเสียง:

ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ั: ชั่วคราว
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ใช่ค่ะ เธอแค่หวั่น ๆ แต่เธออยากเป็นซุปเปอร์สตาร์

เอ่ยถึงด้วยความเกรงกลัวกระซิบด้วยความหวาดหวั่น

ข้าไม่ต้องการหวั่นไหวเพราะเรื่องที่ไม่เป็นจริง

ไม่ใช่ พี่แค่หวั่นไหวเพราะฉันไม่ได้อยู่ข้างๆพี่

แต่ฉันไม่หวั่นไหวหรอกนะ ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ตาม