หัช คือ

• หัด
  ว. น่ารัก; น่ายินดี, พึงใจ. (ป. หชฺช).

• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• ั:     ชั่วคราว
• ช:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต

คำอื่น ๆ

1. "หังซุกหัวซุน" คือ
2. "หังส" คือ
3. "หังส-" คือ
4. "หัจญี" คือ
5. "หัจญ์" คือ
6. "หัญจี" คือ
7. "หัฏฐะ" คือ
8. "หัด" คือ
9. "หัดยืน" คือ
10. "หัจญี" คือ
11. "หัจญ์" คือ
12. "หัญจี" คือ
13. "หัฏฐะ" คือ