หันเห คือ

สัทอักษรสากล: [han hē]การออกเสียง:

ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
หัน: ๑ ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น
ั: ชั่วคราว
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
เห: ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แต่มันมีรั้วกัน เราต้องหันเหความสนใจของผู้คุมหอ

แต่มันหันเหความสนใจของคุณ ไปจากสิ่งที่สำคัญกว่า

ใครบางคนที่อยู่ข้างๆคุณ คอยหันเหความสนใจของคุณ

เธอสองคนเกิดจะปิ๊งปั๊งกันขึ้นมาแบบกระทันหันเหรอ

ใช่เธอไปที่นั่นเพื่อหันเหความสนใจของพวกเขาว่า