หุบเหว คือ

• น. หุบเขาที่มีเหวลึก.

• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• หุบ:     ก. อาการรวมเข้าของสิ่งที่ขยายออก เช่น หุบร่ม ใบไม้หุบ; อาการที่แสงอาทิตย์ถูกเมฆบดบัง เรียกว่า แดดหุบ.
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• เห:     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหว:     เหวฺ น. ช่องลึกลงไปในภูเขา, ช่องลึกหว่างเขา.
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ทางเดินที่เจ้าสร้างมันเป็นเพียง หุบเหวสู่ความตาย

ฉันจึงมาเป็นนักนิติเวชที่อยู่ในหุบเหวแห่งความตาย

นั่นคือหุบเหวที่จะนำไปสู่ ดินแดนแห่งความตาย

แต่บางคนนี่ซิ ไม่มีทั้งภูเขา หรือ หุบเหว อิๆๆ

ฉันหมายถึง ถ้านายไม่ใช่ เราก็จะขึ้นจากหุบเหวนี้ได้เอง

คำอื่น ๆ

1. "หุบเขาสูงชัน" คือ
2. "หุบเขาเล็ก ๆ" คือ
3. "หุบเขาเล็กมีป่า" คือ
4. "หุบเขาแคบ ๆ" คือ
5. "หุบเขาแคบยาวบนผิวดวงจันทร์" คือ
6. "หุบเหวลึก" คือ
7. "หุบใบเรือ" คือ
8. "หุยฮา" คือ
9. "หุรัม" คือ
10. "หุบเขาแคบ ๆ" คือ
11. "หุบเขาแคบยาวบนผิวดวงจันทร์" คือ
12. "หุบเหวลึก" คือ
13. "หุบใบเรือ" คือ