หุ่นเชิด คือ
สัทอักษรสากล: [hun choēt]การออกเสียง: หุ่นเชิด การใช้"หุ่นเชิด" อังกฤษ"หุ่นเชิด" จีน
- n.
บุคคลที่ตกเป็นเครื่องมือให้คนอื่นเชิด
ตัวอย่างการใช้: เขากำลังเป็นหุ่นเชิดให้กับนักการเมืองข้าราชการครูบางกลุ่มและนักธุรกิจเพื่อประสานผลประโยชน์
- ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
- หุ่น: น. รูป, รูปแบบ, รูปตุ๊กตา, รูปแบบที่จำลองจากของจริงต่าง ๆ; รูปปั้นหรือแกะสลักที่ทำโกลนไว้เพื่อเป็นแบบชั่วคราว, ( ปาก ) รูปทรงของร่างกายเป็นต้น
- ุ: คําตัดสินสุดท้าย
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
- เชิด: ก. ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น เชิดหน้า เชิดอก; โดยปริยายหมายความว่า ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคำว่า ถูกเชิด. ว. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น
- ช: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
- ชิ: อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
- ชิด: ๑ น. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว ( Arenga pinnata ) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. ( ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ ). ๒ ก.
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
