ห่วยแตก คือ
สัทอักษรสากล: [hūay taēk]การออกเสียง: ห่วยแตก การใช้"ห่วยแตก" อังกฤษ"ห่วยแตก" จีน
- 1) adv.
แย่มาก, เลวที่สุด ชื่อพ้อง: ห่วย, เฮงซวย คำตรงข้าม: ดี, ดีมาก
ตัวอย่างการใช้: ถ้าขืนพูดห่วยแตกแบบนี้อีก เราจะไม่รับฟังอีกแล้วนะ
2) v.
แย่มาก, เลวที่สุด
ชื่อพ้อง: ห่วย, เฮงซวย คำตรงข้าม: ด+모두 보이기...
- ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
- ห่วย: ระยํา อัปรีย์ ห่วยแตก เฮงซวย ตกกระป๋อง ไม่ดี เลว เสีย แย่ ไม่ได้เรื่อง ไร้คุณภาพ ซังกะบ๊วย กระจอก กระจอกงอกง่อย
- ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
- ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
- แตก: ก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทำให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก
- ต: พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
- ตก: ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
- ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
