ห้าม คือ

สัทอักษรสากล: [hām]การออกเสียง:

ก. ให้เว้นกระทำ, ไม่ให้ทำตามที่กำหนดไว้.
น. เรียกภรรยาของเจ้านายที่ไม่ใช่สะใภ้หลวง ว่า นางห้าม, เรียกหญิงสามัญที่เป็นเมียของเจ้านาย ว่า หม่อมห้าม.

ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
ห้า: น. จำนวนสี่บวกหนึ่ง; ชื่อเดือนจันทรคติ เรียกว่า เดือน ๕ ตกในราวเดือนเมษายน.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เจ้าแน่ใจหรือว่า จะห้ามข้า ในสิ่งที่ข้ามีสิทธิ์ ?

ฉันพยายามห้ามปรามคุณและรักษาครอบครัวนี้ด้วยกัน

เราอยู่ในแผนกผู้ป่วยโรคหัวใจเขาห้ามใช้โทรศัพท์

ท่านแม่อชบห้ามข้าไม่ให้ทำในสิ่งที่ข้าชอบนี่ค่ะ

ออกไป บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามใครเข้ามา ออกไปนะ !