อง คือ

น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน, คำนำหน้าสมณศักดิ์พระสงฆ์อนัมนิกายชั้นปลัดขวาปลัดซ้ายและพระคณานุกรม เช่น องสรภาณมธุรส องสุตบทบวร. (ญ.).

อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
กล้องส่อง: ความยาวทัศนวิสัยบริเวณรอบ ๆวิสัย

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ป็นวันเกิดของเธอ.เราเพียงแค่ต้องการเธอประหลาดใจ

แล้วถ้าลองหาทางติดต่อเพื่อของฮวางดัลชุงล่ะครับ

ยังไงก็ต้องจ่ายอย่างน้อยให้เท่ากับค่าเดินทางมา