อภิ คือ

คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ยิ่ง, วิเศษ, เหนือ, เช่น อภิรมย์ = ยินดียิ่ง, อภิญญาณ = ความรู้วิเศษ, อภิมนุษย์ = มนุษย์ที่เหนือมนุษย์ทั้งหลาย. (ป.).

อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
ภ: พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แต่ก่อนที่ข้าจะทำเรื่องที่ไม่น่าอภิรมย์แบบนั้น

เราจะจัดการเรื่องการอภิเษกของเค้าให้เร็วที่สุด

และอภิปรายเรื่องการศึกษากับท่านในโถงแห่งคุณค่า

พิธีอภิเษกกำลังจะเริ่มแล้ว ทำไมเราไม่ไปกันล่ะคะ

ว่าพระองค์ทรงสัญญาจะอภิเษก กับผู้ปกครองโกคูริยอ