อักษร คือ
สัทอักษรสากล: [ak søn]การออกเสียง: อักษร การใช้"อักษร" อังกฤษ"อักษร" จีน
อักสอน, อักสอระ-, อักสอน-
น. ตัวหนังสือ, วิชาหนังสือ เช่น ฉลาดรอบรู้ในอักษรสยาม. (ส.; ป. อกฺขร).
- อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
- อัก: น. เครื่องสำหรับคัดด้ายหรือไหม มีรูปคล้ายระวิง สำหรับพันด้ายหรือไหมเป็นตอน ๆ ตามลำดับเส้นใหญ่และเล็ก.
- ั: ชั่วคราว
- ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
- กษ: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
- ษ: พยัญชนะตัวที่ ๓๙ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤต เช่น ษมา เศรษฐี และคำว่า อังกฤษ.
- ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "อักขระ" คือ
- "อักขระสมัย" คือ
- "อักขรานุกรม" คือ
- "อักขรานุกรมภูมิศาสตร์" คือ
- "อักขะ" คือ
- "อักษร 3 หมู่" คือ
- "อักษร a ในระบบเลขฐานสิบหก มีค่าเท่ากับ 10 ในเลขฐานสิบ" คือ
- "อักษร-" คือ
- "อักษรกลาง" คือ
- "อักขรานุกรมภูมิศาสตร์" คือ
- "อักขะ" คือ
- "อักษร 3 หมู่" คือ
- "อักษร a ในระบบเลขฐานสิบหก มีค่าเท่ากับ 10 ในเลขฐานสิบ" คือ