อาจิณ- คือ

• -จิน, -จินนะ-
  ว. เป็นปรกติ, ติดเป็นนิสัย, เสมอ ๆ, เนือง ๆ. (ป. อาจิณฺณ; ส. อาจิรฺณ).

• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อา:     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาจ:     ว. กล้า ในคำว่า อาจหาญ; สามารถ เช่น เรื่องยาก ๆ อย่างนี้เขาทำได้ ผมไม่อาจทำได้อย่างเขา; เป็นคำช่วยกริยาบอกความคาดคะเน เช่น
• อาจิณ:     -จิน, -จินนะ- ว. เป็นปรกติ, ติดเป็นนิสัย, เสมอ ๆ, เนือง ๆ. ( ป. อาจิณฺณ; ส. อาจิรฺณ).
• จ:     พยัญชนะตัวที่ ๘ เป็นตัวต้นวรรคที่ ๒ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กิจ วินิจฉัย ตำรวจ จอร์จ.
• จิ:     ( แบบ ) ก. จะ เช่น จิปากทั้งลิ้นล้า เพื่อเจ้าเจียรจันทร์. ( ทวาทศมาส ).
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• ณ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๙ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น คุณ บัณฑิต. ๒ นะ บ. ใน, ที่,

คำอื่น ๆ

1. "อาจารย์ในมหาวิทยาลัย หรือวิทยาลัย" คือ
2. "อาจารย์ในมหาวิทยาลัยทีมีตำแหน่งต่ำกว่าผู้ช่วยศาสตราจารย์" คือ
3. "อาจารย์ใหญ่" คือ
4. "อาจารี" คือ
5. "อาจิณ" คือ
6. "อาจิณสมาจาร" คือ
7. "อาจเป็นได้" คือ
8. "อาจเป็นไปได้" คือ
9. "อาจเอื้อม" คือ
10. "อาจารี" คือ
11. "อาจิณ" คือ
12. "อาจิณสมาจาร" คือ
13. "อาจเป็นได้" คือ