อาบัติ คือ

• น. โทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบทหรือข้อห้ามแห่งภิกษุ มีโทษ ๓ สถาน คือ
  ๑. โทษสถานหนัก เรียกว่า ครุโทษ หรือ มหันตโทษ ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัติขาดจากความเป็นภิกษุ ได้แก่ อาบัติปาราชิก ซึ่งเรียกว่า ครุกาบัติ
  ๒. โทษสถานกลาง เรียก+모두 보이기...ว่า มัชฌิมโทษ ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัติต้องอยู่กรรมก่อนจึงจะพ้นโทษ ได้แก่ อาบัติสังฆาทิเสส และ
  ๓. โทษสถานเบา เรียกว่า ลหุโทษ ทำให้ภิกษุผู้ต้องอาบัติที่ต่ำกว่าอาบัติสังฆาทิเสสต้องปลงอาบัติ คือ บอกอาบัติของตนแก่ภิกษุด้วยกัน ได้แก่ อาบัติถุลลัจจัย ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ ทุกกฏ และทุพภาษิต ซึ่งเรียกว่า ลหุกาบัติ. (ป., ส. อาปตฺติ).

• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อา:     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาบ:     ก. เอาน้ำรดตัวหรือลงในน้ำทั้งตัว เพื่อแก้ร้อนหรือชำระล้างเหงื่อไคลเป็นต้น เรียกว่า อาบน้ำ; ชโลม, ทา, ทำให้ซึมซาบ, เช่น อาบน้ำรัก ลูกศรอาบยาพิษ;
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• ั:     ชั่วคราว
• ต:     พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
• ติ:     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ภิกษุรับเงินทอง เป็นอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

มันดูราวกับว่าการปลงอาบัติของลูก ควรจะทำอย่างเรียบง่าย

เข้าพิธีปลงอาบัติสำหรับบาปในอดีตของลูก

ก็พูดกับพระรูปแรกว่า " หลวงพี่ต้องอาบัติ

อธิษฐานสำหรับการลบปลงอาบัติ

คำอื่น ๆ

1. "อาบน้ําศพ" คือ
2. "อาบน้ําอาบท่า" คือ
3. "อาบฝักบัว" คือ
4. "อาบหน้า" คือ
5. "อาบอบนวด" คือ
6. "อาบัน" คือ
7. "อาบาย่า" คือ
8. "อาบเหงื่อต่างน้ำ" คือ
9. "อาบเอิบ" คือ
10. "อาบหน้า" คือ
11. "อาบอบนวด" คือ
12. "อาบัน" คือ
13. "อาบาย่า" คือ