อายุ คือ

• น. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต ยานี้หมดอายุแล้ว, ระยะเวลาที่กำหนดรู้ความยั่งยืนของสิ่งนั้น ๆ เช่น อายุของหิน. (ป.; ส. อายุสฺ +모두 보이기...หรือ อายุษฺ เมื่อนำหน้าบางคำ, แต่เมื่อนำหน้าอักษรต่ำกับตัว ห เปลี่ยน สฺ เป็น รฺ เช่น อายุรเวท, แต่ถ้าใช้อย่างบาลีก็ไม่ต้องมี ส หรือ ร).

• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อา:     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาย:     ๑ ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า. ๒ น. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
• ยุ:     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

เด็กมีขนาดเท่ากับเมล็ดถั่วตอนอายุได้แปดสัปดาห์

ที่เห็นด้วยคราวนี้เป็นเพราะพ่อเธอก็อายุมากขึ้น

ปัญหาเีดียวคือทำขบวนการอย่างไรถึงจะชะลออายุได้

เป็นคนสร้างที่บริษัทขนาดใหญ่แม้จะมีอายุยังน้อย

ผมมีเพื่อนในจินตนาการเหมือนกันตอนผมอายุเท่าหนู

คำอื่น ๆ

1. "อายัดทรัพย์สิน" คือ
2. "อายัต" คือ
3. "อายัน" คือ
4. "อายาจนะ" คือ
5. "อายานะ" คือ
6. "อายุ 17 ปี" คือ
7. "อายุกตกะ" คือ
8. "อายุกระดูก" คือ
9. "อายุกษัย" คือ
10. "อายาจนะ" คือ
11. "อายานะ" คือ
12. "อายุ 17 ปี" คือ
13. "อายุกตกะ" คือ