ฮะฮ้าย คือ
สัทอักษรสากล: [ha hai]การออกเสียง: "ฮะฮ้าย" อังกฤษ
- (กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความเยาะเย้ย.
- ฮ: พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรต่ำ.
- ฮะ: อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกสะดุดใจ แปลกใจ หรือเมื่อชะงัก เป็นต้น.
- ฮ้า: อ. คำที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
