เกร็ง คือ

สัทอักษรสากล: [kreng]การออกเสียง:

เกฺร็ง
ก. ทำกล้ามเนื้อให้แข็ง เช่น เกร็งข้อ เกร็งแขน.
ว. อาการที่กล้ามเนื้อเป็นต้นแข็งอย่างงอไม่ได้ เช่น มือเกร็ง เท้าเกร็ง.

เก: ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
กร: ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
็: น่าเบื่อ
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และแทมป์ำเขากำลังเพิ่มขึ้น กล้ามเนื้อกำลังเกร็ง

แต่ฮันยัง การแสดงออกของคุณตอนนี้ดูเกร็งเกินไปนะ

พวกเราช้าไปนิดหน่อย ที่จะได้ ศพคุณมาก่อนจะเกร็ง

เอาล่ะ ขอโทษที่อาจทำให้เธอเกร็ง งั้นฉันไปก่อนนะ

ต้องไม่เกร็ง ต้องพริ้ว และเราจะต้องซัดมันให้เละ