เกือก คือ

สัทอักษรสากล: [keūak]การออกเสียง:

(ปาก) น. รองเท้า, ลักษณนามว่า คู่ หรือ ข้าง, ราชาศัพท์ว่า รองพระบาท หรือ ฉลองพระบาท.

เก: ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อก: ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เอาล่ะ ฟังนะ ฉันเป็นช่างเหล็ก ฉันเคย เคยทำเกือกม้า

เรื่องนั้นข้ารู้ แต่เกิดอะไรขึ้นหุบเขาเกือกม้าล่ะ

ยังไงนี่ก็โรงเรียนฉัน ฉันใส่เกือกได้อยู่แล้ว

เขาเป็นช่างตีเหล็ก เขาอาจถูกจ้าง ให้ทำเกือกม้าก็ได้

ข้าคิดว่าเจ้าคงต้องการให้ข้าไปตรวจดูเกือกม้าพวกมัน