เก่า คือ

สัทอักษรสากล: [kao]การออกเสียง:

ว. ก่อน เช่น ครูคนเก่า กรรมเก่า; ไม่ใหม่ เช่น ผ้าเก่า ของเก่า, คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ เช่น มือเก่า หมายถึง ชำนาญ, หัวเก่า หมายถึง ครึ ไม่ทันสมัย, รถเก่า หมายถึง รถที่ใช้แล้ว.

เก: ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
เก่: ( ปาก ) ว. เข้าที เช่น ว่าไม่เป็นเก่ คือ ว่าไม่เข้าที.
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ทำไมคนอย่างเจ้าถึงได้สนใจเรื่องเก่าๆเช่นนี้ได้

พี่คงกำลังคิดว่า " ในที่สุดก็เป็นอึนโซคนเก่าแล้ว "

แต่ผู้หญิงสามารถกลับไปหาผู้ชายคนเก่าได้เช่นกัน

วิสกี้ญี่ปุ่นที่เก่าที่สุดของมนุษยชาติจำนวนมาก

คุณคิดมั๊ยว่าสามีเก่าของเหยื่ออาจพาเธอมาที่นี่