เขย คือ

สัทอักษรสากล: [khoēi]การออกเสียง:

น. ชายที่มาแต่งงานกับญาติผู้หญิง, ผัวของญาติ, เช่น ถ้าเป็นผัวของลูกสาว เรียก ลูกเขย ถ้าเป็นผัวของป้า เรียก ลุงเขย.

เข: ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ขย: ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ไม่มีธุรกิจไหนที่ไม่มีฝุ่นเมื่อถูกเขย่าหรอกค่ะ

ที่ข้าพูดนี้เพราะข้าถือว่าเจ้าเป็นลูกเขยของข้า

เขาเขย่าแทมโบลินแล้วก็เต้นอยู่ข้างๆนักเขียนคัง

ฟังนะ ฉันรู้ว่าเขา เป็นพี่เขยของฉันนั่นเอง วอลท์

การต้องเป็นราชบุตรเขยจึงเป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่