เขิน คือ

• ๑
  น. ชื่อคนไทยใหญ่เผ่าหนึ่ง ส่วนมากอยู่ในแคว้นฉาน ประเทศพม่า; เครื่องสานที่ทำจากผิวไม้ไผ่ซึ่งนำมาเรียดแล้วทำเป็นโครง ฉาบด้วยรักสมุกหรือรักชาดเพื่อกันน้ำรั่วซึม ไทยได้รับวิธีการทำมาจากไทยเขินซึ่งอยู่ในยูนนานตอนใต้ จึงเรียกว่า เ+모두 보이기...ครื่องเขิน.
  ๒
  ว. ตื้นสูงเป็นเนินขึ้นมา (ใช้แก่พื้นที่ในแม่น้ำ ลำคลอง หนอง บึง เป็นต้น), มักใช้ว่า ตื้นเขิน เช่น แม่น้ำตื้นเขิน; สั้นหรือสูงเกินไปจนดูขัดตา เช่น นุ่งผ้าเขิน.
  ๓
  ว. วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย; เข้ากันไม่สนิท เช่น ข้อความตอนนี้ฟังเขิน ๆ อยู่.

• เข:     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร เจ้าพูดซะข้าเขินเลยนะ

ความเงอะงะขัดเขินก่อนหน้านี้มันสลายหายไปหมดเลย !

ฉันจะต้องทำ ในแบบที่เธอจะคืนคำพูดโดยไม่ต้องเขิน

ด้วยความรู้ตื้นเขินของเจ้า บังอาจมาตัดสินฝ่าบาท

เพราะว่าเขาเป็นเจ้านายผมไง มันคงรู้สึกเคอะเขิน

คำอื่น ๆ

1. "เขาเปล้า" คือ
2. "เขาเอง" คือ
3. "เขาแกะ" คือ
4. "เขาแพะ ที่ใส่อาหารเครื่องดื่มอยู่ตลอดเวลาอย่างไม่หมดสิ้น" คือ
5. "เขิง" คือ
6. "เขิน ๆ" คือ
7. "เขินจนหน้าแดง" คือ
8. "เขินอาย" คือ
9. "เขิบ" คือ
10. "เขาแพะ ที่ใส่อาหารเครื่องดื่มอยู่ตลอดเวลาอย่างไม่หมดสิ้น" คือ
11. "เขิง" คือ
12. "เขิน ๆ" คือ
13. "เขินจนหน้าแดง" คือ