เคาะ คือ

• ก. ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ เช่น เคาะจังหวะ เคาะบุหรี่, ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น เช่น เคาะประตู เคาะระฆัง เคาะตัวถังรถ; พูดเย้าแหย่.
  ว. เลียบเคียง เช่น พูดเคาะ.

• เค:     โพแทสเซียม ตัวเค
• เคา:     ( โบ ) น. โค เช่น ดั่งว่าพฤติโคเคาเฒ่าชราจร. ( ม. ร่ายยาว ชูชก), มีหนวดเพียงหลังเคา. ( ม. คำหลวง กุมาร).
• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• คา:     ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ผมได้ดูแล้วก็ตรวจสอบเทปการเคาะนิ้วของจ่าโบรดี้

ทั้งเคาะทั้งตะโกนเพื่อให้คนมาเปิดประตูนั่นแหละ

เขาเดินไปที่ฟาร์มของชาวนาและเคาะประตูบ้านชาวนา

' สาเหตุที่เขาเพิ่งเกิดขึ้นจะได้รับการ เคาะออกมา

โอ้ บรี ผมได้ยินเสียงเคาะประตู นึกว่าพิซซ่าซะอีก

คำอื่น ๆ

1. "เคารพบูชาประหนึ่งเป็นพระเจ้า" คือ
2. "เคารพยกย่อง" คือ
3. "เคารพยําเกรง" คือ
4. "เคารพสักการะ" คือ
5. "เคารพอย่างสูง" คือ
6. "เคาะขึ้น" คือ
7. "เคาะค่อยๆ" คือ
8. "เคาะด้วย" คือ
9. "เคาะตลอด" คือ
10. "เคารพสักการะ" คือ
11. "เคารพอย่างสูง" คือ
12. "เคาะขึ้น" คือ
13. "เคาะค่อยๆ" คือ