เฉาะ คือ

สัทอักษรสากล: [chǿ]การออกเสียง:

ก. เอามีดสับลงเป็นที่ ๆ เฉพาะที่ต้องการแล้วงัดให้แยกออก เช่น เฉาะตาล เฉาะฝรั่ง.
น. เรียกเนื้อในตาลอ่อนที่เฉาะออกมาจากเต้าตาลว่า ตาลเฉาะ.

เฉ: ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
เฉา: ก. เหี่ยว, ไม่สดชื่น.
ฉ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

รายงานอีกครั้ง พวกมันกำลังจะเฉาะเอามันออกจากตัวเขา

โดยเฉาะกับคนร้าย ที่คิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้า

เอาไปมีดเฉาะลงไปที่เมล็ด บิดแล้วเอาเมล็ดออกจากใบมีด

ฉันเคยแทงเข้าหูคนครั้งนึง ที่เฉาะน้ำแข็ง เข้าหูมันเลย

ข้าให้ยืมมีดเฉาะกะโหลกหนา ๆ ของเจ้ามั๊ยล่ะ