เบอะ คือ

สัทอักษรสากล: [boe]การออกเสียง:

๑
ว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป เช่น แผลเบอะ, ใช้ประกอบคำ หนา เป็น หนาเบอะ เช่น ปากหนาเบอะ หมายความว่า ปากหนามาก, ใช้ประกอบคำ เหลือ เป็น เหลือเบอะ คือ เหลือมาก.
๒
ว. ซึมเซ่อ เช่น หน้าเบอะ.

บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
บอ: ว. เกือบบ้า, ใกล้จะเป็นบ้า, ครึ่งบ้าครึ่งดี.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

กระเพาะแค่เนี้ย ย่อยอาหารตั้งบานเบอะได้งัยว่ะ ?

ขอพูดหน่อยเถอะ ที่แท้มึงมันก็อีตัวบั้นท้ายบานเบอะ

แล้วทำไมเธอต้องใส่กระโปรงบานเบอะขนาดนี้ ?

กับอะไรที่เคยเป็นพาสต้าอีกบานเบอะ

แม่สาวกระโปรงเฉิ่มเบอะคือใครเหรอ