เบ่ง คือ

สัทอักษรสากล: [beng]การออกเสียง:

ก. ตะเบ็ง เช่น เบ่งเสียง, พยายามขับดันสิ่งเช่นอุจจาระปัสสาวะเป็นต้นให้ออกมา เช่น เบ่งอุจจาระเบ่งปัสสาวะ เบ่งลูก, ทำให้พองตัวขึ้นหรือขยายตัวออก เช่น อึ่งอ่างเบ่ง เบ่งกล้าม; (ปาก) เร่ง เช่น เบ่งรถให้ขึ้นหน้า; อวดว่ามีอำนาจ, อวดท+모두 보이기...ำเป็นใหญ่.

บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
บ่: บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
บ่ง: ก. ชี้, ระบุ, อ้างหรือแสดงให้รู้โดยเจาะจง, เช่น การกระทำของเขาบ่งชัดอยู่แล้วว่าเขาเป็นผู้กระทำผิด; ใช้ของแหลม ๆ
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แต่เธอทำให้เพื่อนๆของเธอเหมือนดอกไม้ที่เบ่งบาน

อีกครั้งนึงนะคะ อีกครั้ง เบ่งเลยค่ะ เกือบแล้วค่ะ

ดอกไม้ที่เบ่งบานที่ข้าเห็นทางโน้นคือดอกอะไรหรอ

หน้าที่เราคือช่วยให้ดอกไ้ม้่เบ่งบานอย่างสวยงาม

สิบปีผ่านไป ในขณะที่สโนว์ไวท์เติบใหญ่และเบ่งบาน