เปื่อยเน่า คือ

• 1) v.
  
  ,
  ชื่อพ้อง: ยุ่ย, ผุ, เปื่อยยุ่ย, ผุพัง, เละ
  ตัวอย่างการใช้: ร่างกายของเขาเปื่อยเน่าจนกลายเป็นอาหารของหนอน
  2) v.
  ขาด หลุด ยุ่ยและมีกลิ่นเหม็น
  ,
  ,
  ตัวอย่างการใช้: ศพที่ตำรวจเพิ่งพบเปื่อยเน่าจนกลา+모두 보이기...ยเป็นอาหารของหนอน

• เปื่อย:     ว. ที่ขาดง่าย เช่น ด้ายเปื่อย, ที่หลุดจากกันง่าย เช่น ผ้าเปื่อย, ยุ่ยง่าย เช่น เนื้อเปื่อย, ที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อย.
• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อย:     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
• เน่า:     ว. เสียและมีกลิ่นเหม็น เช่น ปลาเน่า เนื้อเน่า.
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• น่า:     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เปื่อยเน่า ในจิตวิญญาณของมนุษย์

พวกเขาเปื่อยเน่าอยู่บนพื้น

แต่พระองค์ซึ่งพระเจ้าได้ทรงให้เป็นขึ้นมานั้น มิได้ประสบความเปื่อยเน่าเลย

และเพื่อให้ได้รับมรดกซึ่งไม่รู้เปื่อยเน่า ปราศจากมลทินและไม่ร่วงโรย ซึ่งได้รักษาไว้ในสวรรค์เพื่อท่านทั้งหลาย

ว่าสรรพสิ่งเหล่านั้นจะได้รอดจากอำนาจแห่งความเปื่อยเน่า และจะเข้าในเสรีภาพซึ่งมีสง่าราศีแห่งบุตรทั้งหลายของพระเจ้าด้วย

คำอื่น ๆ

1. "เปี๊ยะ" คือ
2. "เปือก" คือ
3. "เปือกตม" คือ
4. "เปื่อย" คือ
5. "เปื่อยยุ่ย" คือ
6. "เปื้อน" คือ
7. "เปื้อนด้วย" คือ
8. "เปื้อนหมึก" คือ
9. "เปื้อนเปรอะ" คือ
10. "เปื่อย" คือ
11. "เปื่อยยุ่ย" คือ
12. "เปื้อน" คือ
13. "เปื้อนด้วย" คือ