เป้ง คือ

• ๑
  น. ชื่อไม้พุ่ม ๓ ชนิดในสกุล Phoenix วงศ์ Palmae ก้านใบมีหนาม คือ เป้งทะเล (P. paludosa Roxb.) ขึ้นตามชายทะเล, เป้งดอย (P. humilis Royle) ขึ้นตามป่าดอน, และ เป้งบก หรือ ปุ้มเป้ง (P. acaulis Ham.) ขึ้นในป่าเต็งรัง.
  ๒<+모두 보이기.../b>
  ว. โต เช่น มดเป้ง; ถูกอย่างจัง เช่น ชนเป้ง; เสียงดังอย่างเสียงตีด้วยไม้แรง ๆ.

• เป้:     ว. เอน, ตะแคง, เบี้ยว, ไม่ตรงที่. น. เครื่องหลังของทหารตำรวจเป็นต้น.
• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ว้าว เจ๋งเป้งเลย ยุคคุณยังมีแซนด์วิชอยู่รึเปล่า

ได้ค่ะ งั้นเรามาทำให้มันสนุกเจ๋งเป้งไปเลยดีไหม !

เธอทำตัวเป็นเกล็น โคลสไปแล้วงั้นหรอ เจ๋งชิบเป้ง

แม้แต่ปิศาจตัวเป้งๆ ก็ออกตามหาเธอด้วยเหมือนกัน

สมองนายนี่มันเจ๋งเป้งจริงๆ จึงจัดการทั้งหมดได้

คำอื่น ๆ

1. "เป่าแล่น" คือ
2. "เป่าใบไม้" คือ
3. "เป่าให้ไฟลุก" คือ
4. "เป่าไฟ" คือ
5. "เป้" คือ
6. "เป้สะพายหลัง" คือ
7. "เป้อเย้อ" คือ
8. "เป้า" คือ
9. "เป้ากางเกง" คือ
10. "เป่าไฟ" คือ
11. "เป้" คือ
12. "เป้สะพายหลัง" คือ
13. "เป้อเย้อ" คือ