เพ่ง คือ

สัทอักษรสากล: [pheng]การออกเสียง:

ก. จ้องดู, เล็งดู, (ใช้แก่ตา) เช่น เพ่งสายตา เพ่งหนังสือ; มุ่งเฉพาะอารมณ์ภายใน (ทางใจ) เช่น เพ่งกสิณ; เจาะจง.

เพ: ก. พังทลาย.
พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

บางทีถ้าพวกเราทั้งหมด เพ่งจิตไปที่เขาพร้อมๆ กัน

ผมหมายถึงผมมีปัญหา ที่ผมเพ่งความสนใจไปบางครั้ง

คุริวเพ่งเล็งเขามาตั้งแต่ตอนที่อยู่ยามากูจิแล้ว !

หนูได้ยินว่าถ้าทุกคน เพ่งความสนใจไปที่บางสิ่ง ..

ฉันคงต้อง แกะเปลือกนอกออก แล้วเพ่งไปข้างในเองสินะ