เพ้อ คือ

สัทอักษรสากล: [phoē]การออกเสียง:

เพ: ก. พังทลาย.
พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
พ้อ: ๑ ก. พูดต่อว่าด้วยความน้อยใจ, ตัดพ้อ หรือ ตัดพ้อต่อว่า ก็ใช้. ๒ ดู กะพ้อ ๒ .
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ภาพเพ้อฝันที่เกี่ยวกับ ความรุนแรง ความตายใช่ไหม ?

ที่จะเป็นหัวข้อนิยายอันต่อไปของบทกวีเพ้อฝันของ

ข้าไม่อยากมีความรู้สึกเหมือนว่าข้ากำลังเพ้อฝัน

นั่งเพ้อเจ้ออยู่นั่นแหละ รถบัสรอเป็นสิบนาทีแล้ว

คนส่วนใหญ่อยู่ในสภาวะเบลอ เพ้อถึงแต่เรื่องเก่าๆ