เฟือ คือ

สัทอักษรสากล: [feūa]การออกเสียง:

ฟ: พยัญชนะตัวที่ ๓๑ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น เสิร์ฟ เนกาทิฟ ไมโครเวฟ.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
เฟื่อ: (โบ) ก. เกื้อกูล เช่น ช่วยเหนือเฟื่อกู้มัน. (จารึกสยาม).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

นายทำให้ผู้บริสุทธิ์เป็นฟันเฟืองหนึ่งของนาฬิกา

ในบ้านนี้เราไม่กินชีสราคาฟุ่มเฟือยแบบนั้นนะจ๊ะ

เราถึงสามารถใช้ชีวิตได้อย่างหรูหราและฟุ่มเฟือย

เธอต้องการให้คุณคิดว่าศิลปะเป็นเรื่องฟุ่มเฟือย

และฟันเฟืองเหล่านั้น ปฏิบัติหน้าที่อย่างเหมาะสม