เมิน คือ

สัทอักษรสากล: [moēn]การออกเสียง:

เม: น. แม่. ( ข. ).
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
มิ: ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันประเมินค่าจิตวิญญาณในการล้างแค้นของเขาต่ำไป

ผลจากการประเมินยาตัวนี้อย่างเป็นกลางและรอบด้าน

ให้ผู้ประเมินเขตปกครองเมื่อพวกเขาเปิดในตอนเช้า

เขามีความสามารถที่จะประเมินสถานการณ์ต่างๆได้ดี

เมื่อเราไม่สามารถทำเมินเฉยต่อความเจ็บปวดได้อีก