เยาะ คือ

สัทอักษรสากล: [yǿ]การออกเสียง:

ก. พูดหรือแสดงกิริยาให้เจ็บใจช้ำใจ โดยย้ำถึงความเสียเปรียบ ความด้อยกว่า หรือความผิดพลาด เช่น เยาะว่า ไหนว่าเก่งนัก ทำไมสอบตก.

เยา: ๑ น. อาการที่ทองไม่แล่นติดต่อกันโดยตลอดในการหล่อ. ๒ ว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ยา: น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แล้วตอนนี้ต้องลำบากใจเพราะเธอหัวเราะเยาะฉันอีก

ข้าพยายามใจกว้างกับพวกเจ้า กลับมาหัวเราะเยาะข้า

หัวเราะเยาะเย้ยคนเมา แต่ฉันรู้ว่าตัวเองเห็นอะไร

เจ้าคงชอบการถูกหัวเราะเยาะ หรือไม่ก็ความเจ็บปวด

นายคิดว่าเยาะเย้ยแบบนั้นมันดีสำหรับนายแล้วเหรอ ?